Welkom

Welkom op de blog van het Land van de Regenboog. Op deze blog vind je wekelijks de tekst van de kinderliturgie tijdens de eucharistieviering van Sant Egidio, elke zondag om 17u in de Sint Carolus Borromeuskerk te Antwerpen.

Het Land van de Regenboog is een internationale beweging van en voor kinderen die zich willen inzetten om samen een betere en meer menselijke wereld uit te bouwen. Kinderen van 5 tot 12 jaar zijn welkom.


Meer info op de website van de gemeenschap van Sant Egidio.

derde zondag van de advent

Jes 61, 1-2.10-11
Joh 1, 6-8.19-28

Beste vrienden
Deze zondag wordt Gaudete genoemd en dat betekent verheugd zijn, blij zijn.  De zondag van de vreugde.  Een vreugde van te weten dat Jezus onder ons zal geboren worden met kerstmis, een vreugde om te weten dat er licht zal schijnen in de duisternis, dat er hoop is want dat alles nieuw zal worden.

De Heer komt midden onder ons, want hij wil ons redden van het kwade, van alle slechte dingen en hij komt ons een blijde boodschap van redding brengen.  Wat is het moeilijk voor de mensen om zich te verheugen, om blij te zijn.  Veel te gemakkelijk zijn wij droevig, omdat we vinden dat we te weinig hebben of te weinig aandacht krijgen.  Droevig omdat we onszelf beklagen en de andere mensen wantrouwen.
Met zijn komst wil Jezus die droefheid uit ons hart wegvegen en plaats maken voor een diepe vreugde om te beseffen dat wij kinderen van God zijn, dat Hij ieder van ons graag ziet en dat wij broers en zussen van elkaar mogen zijn.

Ik verheug mij uitbundig om Jahwe, ik jubel en juich om mijn God, want Hij heeft mij bekleed met gewaden van redding, mij gehuld in een mantel van heil.  Zo schrijft de profeet Jesaja het al.  Wij kunnen leren om écht vreugdevolle mensen te zijn, zonder onze ogen te sluiten voor de noden van anderen, voor de armen en zwakken.

Vandaag spreekt opnieuw Johannes de Doper tot ons in het evangelie.  Hij is de stem die roept in de woestijn: Maak de paden van de Heer recht.  Hij is slechts een stem, maar hij voelt zich verantwoordelijk om te spreken.  Het is zoals de apostel Paulus die in de brief aan de Korintiërs zegt: Wee mij, als ik het evangelie niet verkondig. 

De kracht van Johannes de Doper is een zwakke kracht, het is slechts een stem, hij gebruikt geen macht of geen geweld om zijn boodschap over te brengen.  En toch is hij een sterke stem, waar veel mensen naar kwamen luisteren.  Een stem die met gezag sprak en heel duidelijk zei dat de mensen zich moesten bekeren. 


Johannes de Doper wil de aandacht niet op zichzelf vestigen, maar hij wijst naar degene die zal komen: Jezus de zoon van God.  Dat leren wij vandaag van Johannes, om de aandacht niet op onszelf te richten, maar op het zwakke kindje dat zal geboren worden in een stal omdat er nergens plaats voor hem was.  Een vluchtelingenkind zoals er vandaag jammer genoeg nog zovelen zijn.  Een kind dat liefde en bescherming nodig heeft.